به مجرد وقوع عقد چه دائم چه موقت فی مابین زوج و زوجه ، مهریه به عنوان دین بر عهده زوج قرار میگیرد و به محض مطالبه زن مرد باید مهریه همسر خویش را بپردازد.
حال باید تفاوت مهریه عند المطالبه و عند الاستطاعه را بیان کنیم
در مهریه عند المطالبه همانطور که از اسمش مشخص است زوجه هر گاه بخواهد میتواند مهریه خود را مطالبه کند اما زمانی که در سند نکاحیه ، مهریه به صورت عند الاستطاعه قید شده است بار اثبات توانایی مالی زوج ، برای پرداخت مهریه بر عهده زن است به عبارتی ابتدا باید زن توانایی مالی همسر خویش را برای پرداخت مهریه در دادگاه ثابت کند و اگر مرد از توانایی مالی مناسبی برخوردار نباشد ملزم به پرداخت مهریه نیست .
همچنین در جای دیگر نیز اثبات توانایی مالی شوهر بر عهده زوجه است و آن زمانی است که زوجه بخواد مازاد بر ۱۱۰ سکه مطالبه کند و تا ۱۱۰ سکه بار اثبات توانایی مالی شوهر بر عهده زن نیست و نکته قابل توجه این است که در مبحث مهریه ، عنوان حقوقی به نام حق حبس متعلق به زوجه است که در تعریف آن باید گفت حق حبس حقی اختصاصی برای زوجه است که میتواند تا زمانی که مهریه خوبش را کامل دریافت نکرده است از وظایف زناشویی در مقابل همسر خویش خودداری کند مشروط بر اینکه به هیچ عنوان تمکین خاص ( رابطه زناشویی ) صورت نگرفته باشد
و همچنین یک نکته دیگر اینکه اگه زوجه (غیر مدخوله ) باشد یعنی رابطه زناشویی صورت نگرفته باشد فقط نصف مهر به زوجه تعلق میگیرد در غیر این صورت تمام مهریه متعلق به زوجه است که میتواند مطالبه کند
حال باید ببینیم زوجه برای مطالبه مهریه چه اقدامی باید انجام داد :
۱.مراجعه زوجه به دفتر ازدواجی که عقد نکاح در انجا منعقد شده
۲.تقاضای صدور اجراییه که در این مرحله پرونده در اداره ثبت به جریان می افتد ۴.اگر زوجه اطلاع از اموال زوج داشته باشد با معرفی اموال ، تقاضای توقیف ان بکند
۵.اگر هیج مالی از زوج به دست نیامد باید پرونده در اداره ثبت مختومه شود و با گواهی ارائه شده از سمت اداره ثبت ، دادخواست مطالبه مهریه از طریق دادگاه ارایه شود.
بدون دیدگاه