شروط نکاح موقت

ازدواج موقت اگرچه اسمش موقت است اما بیشتر احکام مربوط به نکاح و زوجیت در آن جاری است اما در ازدواج موقت  دو نکته مهم وجود دارد که درازدواج دائم موضوع کمی متفاوت است. در ازدواج موقت شرط تعیین مهریه  و تعیین مدت عقد یک شرط اساسی محسوب می‌شود و در صورتیکه مدت یا مهریه قید نشود، عقد دچار اشکال می‌شود. علاوه بر موضوع مهریه و تعیین مدت در ازدواج موقت، مهمترین تفاوت بین ازدواج موقت و ازدواج دائم،ارث بردن زن و شوهر از یکدیگر است. حال با توجه به مباحثث مربوط به این موضوع، دکتر زهرا داور، حقوق‌دان و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، در گفت‌وگو با «حمایت» با تشریح جزئیات حقوقی پیرامون وضعیت مهریه ووراثت  در ازدواج موقت عنوان می‌کند که این نوع از ازدواج هم با قاعده و قوانین اسلامی وو  شرعی هماهنگ شده و در تمام موارد می‌توان به قانون مربوط به آن استناد کرد.

اگرچه ازدواج موقت به نسبت به ازدواج دائم در جامعه ایرانی، شیوع فراوانی ندارد اما بهرحال هم به لحاظ شرعی و هم به لحاظ قانونی این نوع ازدواج، به رسمیت شناخته شده و دکتر داور نیز بر آن تاکید دارد و می‌گوید: تا پیش از تصویب قانون مدنی، در فتاوای همه فقهای شیعه بر جواز ازدواج موقت حکم داده شده و پس از تدوین قانون مدنی نیز در ماده ۱۰۷۵ این قانون، ازدواج موقت در حقوق ایران به رسمیت شناخته شده است. وی در ادامه می‌افزاید: در همین قانون و در تعریف شرایط و ارکان اساسی نکاح منقطع یا همان ازدواج موقت، به موارد کلیدی اعم از شروط نکاح موقت دائم به اضافه‌ تعیین مدت مشخص و تعیین مهر معین برای زن تاکید شده است.

داور در خصوص چگونگی تعیین مهریه در ازدواج موقت نیز اظهار می‌کند: همانگونه که گفته شد، تعیین مهریه یکی از ارکان و شروط اصلی در ازدواج موقت است تا جایی که طبق ماده ۱۰۹۵ قانون مدنی در نکاح منقطع عدم تعیین مهر در عقد، موجب بطلان است. این حقوقدان یادآور می‌شود: با استناد به ماده قانونی فوق، عقد موقت بدون تعیین مهریه باطل است و این در حالی است که در عقد دائم اگر همان لحظه مهریه تعیین نشود، باطل نبوده و می‌توان بعد از مدتی شروط نکاح موقت را تعیین کرد. داور در پاسخ به اینن سوال که عدم تعیین مهریه چه ضمانتی دارد؟ می‌گوید: به نظر بنده مواردی که برای تاکید بر تعیین مهریه و مدت آن، عنوان شده ضمانت نیست و یک نوع شرط یا عقد است. ضمن اینکه طبق قوانین موجود، تعیین مهریه از ضروریات بوده، تعیین خودش در حین صیغه موقت، بهترین ضمانت است.

وی همچنین در واکنش به برخی ابهامات موجود در جامعه پیرامون این مساله که در صورت بذل مدت از سوی شوهر، امکان منتفی شدن مهریه وجود دارد، نیز عنوان می‌کند: به استناد عقد، زن مالک مهریه است و بخشش باقی‌مانده مدت عقد از سوی مرد هیچ
تاثیری ندارد. این حقوقدان یادآور می‌شود: اما در خصوص بخشش مهریه از سوی زن، دیگر شرایط مانند عقد دائم بوده و هر زمانی که زن بخواهد می‌تواند آن را ببخشد؛ این امر بقدری واضح است که به عنوان مثال بگوییم فردی ۱۰ میلیون به قرض از کسیی  گرفته باشد و به هر دلیلی، قرض‌دهنده آن مبلغ را به مقروض ببخشد و در چنین شرایطی قانون‌گذار نمی‌تواند بگوید او حق ندارد ببخشد یا مواردی از این قبیل که بخشش مهریه هم در ازدواج دائم و هم در ازدواج موقت از این مثال تبعیت می‌کند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *